maandag, september 19, 2011

Egels en nog meer egels (en cantharellen)

Ik ben door de namen heen. Bij ons in de tuin woont mama Prikkie, met 3 kinders. Stekel, Piek en Pin? In ieder geval, ze zijn teruggekomen naar, of nooit weggegaan uit hun (sterk verbeterde) woning en scharrelen lekker door de 2 vuilniszakken blad die we vlakbij gestrooid hebben. Er liggen wat dakpannen over hun nest, dat lekker de zon pakt als die schijnt en verwarmd wordt door de compostbak. We zijn bezig met een egelverblijf, voor in de winter. Vooral voor jonge egels is het moeilijk om warm genoeg te blijven, en in de hoek waar ze nu zitten is ruimte genoeg voor een echt egelhuis op 4 tegels en een plaat piepschuim.
Egels gedragen zich als kleine tankjes. Ze zijn stoer, trekken zich van niemand wat aan en maken geluid alsof er niemand meeluistert. Zelfs op deze leeftijd kunnen ze de wereld al aan. Zoals deze, die scharrelt onder de vogelplank. Het gemorste voer is interessant en lekker.
Ze eten nu muesli met pindakaas, want als we kattenbrokken neerzetten komt elke kat in de wijde omtrek in onze tuin buurten. En dat zijn er nogal wat. Alleen zoals nu, in de avond, zetten we op hun looppad wel wat kattenbrokjes. Huismerk AH, dat is bij de katten niet zo in trek.
De kleinste egel is ook de meest verlegen. Blijft dichtbij het nest en scharrelt in het blad uit het bos.

Gisteravond zagen we ze allemaal door de tuin scharrelen. Twee van de jonkies kwamen vlakbij, 1 konden we zelfs aaien. Voorzichtig en met de naaldjes mee, die al best hard zijn. Wat klopt met hun zelfstandigheid in de tuin: ze zijn tussen de 6 en 8 weken. Nog even en mama gaat ze verstoten, dus het is hoog tijd dat ze zichzelf leren redden. Maar zolang de egelbescherming zegt dat bijvoeren geen kwaad kan zorgen wij voor een bakje lekkers.
Nummer twee (of was het 1 of 3?) zat zo dicht bij dat we hem/haar konden aaien. We gaan niet meer zonder zaklamp naar buiten, je wilt toch niet op zo'n kleintje trappen.
Ook gisteren gezien: cantharellen. Heerlijk en veel, maar helaas mag je ze niet plukken in het wild. Gelukkig zijn ze ook in de supermarkt te koop, dus we eten wel regelmatig pfifferlinge. Heerlijk met sperziebonen en biefstuk.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Laat hier uw bericht achter, maar hou het vrolijk.