Het nieuwe jaar ingewandeld

De zon scheen, de wereld is mooi en wij waren vrij vandaag. Een prachtige gelegenheid om even de spieren aan het werk te zetten en de brakheid eruit te lopen. Geen kater, dat krijg je niet van 2 glazen champagne. Maar wel de brakheid van dagen zwaar verkouden en hangerigheid en kort daglicht. Dus wandelschoenen aan, auto geparkeerd bij Oudemolen en lekker een rondje gewandeld. Niet zo heel ver, daarvoor was ik te moe. En ik kreeg een hongerklap. (Heel fijn zo'n oude reep in je tas die ooit hopeloos gesmolten is en uit vorm maar nog wel eetbaar als je een hongerklap krijgt en niks anders bij je hebt :-) En ik had koorts tegen het eind van de wandeling.

Maar het is er zo mooi. En je ziet nog altijd groei en bloei in januari. Trilzwammen, knoppen met blaadjes, ganzen en zwanen. Het blijft fascinerend die natuur. Mijn dynamo is weer opgeladen, al zijn mijn spieren moe.Het was niet heel laat vannacht, maar je slaapt toch niet met oud en nieuw. Er wordt zoveel vuurwerk afgestoken. Nog steeds trouwens, het is blijkbaar niet opgegaan in de mist van gisteren. En ik vind vuurwerk echt wel leuk, maar de dieren vinden er niks aan. We hebben een kelderkast die echt middenin het huis zit. Ver weg van het lawaai en een veilig hol. Daar is onze jonge kater ingekropen en hij zat er nog in toen wij om 2 uur naar bed gingen.

De oude poes is er al een beetje aan gewend, zolang ze maar vlakbij ons is gaat het met haar wel goed. Zelfs toen wij even boven met het licht uit keken naar wat siervuurwerk bleef ze vlakbij ons. Wat mij betreft verbieden ze het spul voor de losse verkoop. Gewoon centraal hier en daar mooi siervuurwerk is wel genoeg. De smog was zo dik gisteren dat ik niet buiten kon zijn. De stank hangt er vandaag ook nog, al is het een heerlijke ijskoude noordenwind die een boel schoon maakt. Maar de vogels zijn nog bang, de katten schrikken nog bij elke boem en alle dieren hebben het al moeilijk genoeg met de vroege winter. Ik wil werkelijk niet weten hoeveel vogeltjes er dood gaan omdat ze gedwongen worden om met oud en nieuw een rustige plek op te zoeken.

Verder klaag ik niet over de jaarwisseling. 2010 is dood, lang leve 2011. Een jaar zonder veel opzienbarends, geen hoogtepunten, geen dieptepunten. Wel veel zorgen, ook veel moois. Veel ziekte, maar dat hoort bij bejaarde ouders. Ook wel veel vreugde. Gewoon geen opzienbarend jaar. Dat mag 2011 dan weer worden. En ondertussen geniet u nog maar even van de mooie plaatjes. Doe ik het ook.