Al weer 2 weken later

Er staat brood in de oven te rijzen, op 50 graden. Morgen is het weer een werkdag, het weekend is bijna voorbij. Het is al weer 2 weken geleden dat ik geblogd heb, maar dat is ook niet zo raar. Er is iets teveel gebeurd om op te schrijven, en ik heb al veel geschreven in die 2 weken. Ik heb me onder andere aangemeld voor een examen SVH, Sociale Hygiëne en Veiligheid is dat. Dat heb je nodig voor vrijwel alles in de horeca, dus het leek me wel handig om dat in ieder geval te hebben. Nog 10 nachtjes slapen en dan moet ik al. Het gaat wel lukken, hoewel ik iets harder zal moeten studeren dan tot nu toe. Er zijn wat dagen uit mijn schema gevallen, maar ik haal het wel. Het huiswerk bestaat maar uit 6 hoofdstukken en ik heb er al 2 gedaan. Bovendien bestaat het uit 6 proefexamens waarvan je maar 60% goed hoeft te hebben. Net geen appeltje eitje, maar zeker niet al te moeilijk voor mij.

Ik ben druk geweest met van alles, o.a. met een bedrijfsplan. En ik ben totaal onverwacht naar Harderwijk geweest en dat is toch ook niet naast de deur. Niet dat ik voel dat ik me zo nuttig heb gemaakt, maar toch. Ik was er en ik heb heerlijk gebabbeld met een dame van 5 jaar. Dat doe ik ook niet alle dagen.

<-Drop die zijn lippen aflikt na het eten.
Ik babbel wel elke dag met een man van 6 maanden en ik geef elke dag eten aan 2 mannen van 6 maanden. 15 november was Drop opeens terug, toen kwam hij die maandag nog weer en heb ik hem op de foto kunnen zetten. Daarna zag ik hem niet vaak meer, af en toe nog. Maar zaterdag was hij weer in huis en bleef ook even rustig eten. Aaien mag ik hem nog niet, maar hij wordt steeds rustiger. Vorige week zondag en maandag kwam hij ook, en nog een paar keer kort door de week. Gisteren was hij er weer uitgebreid, en mocht ik hem na het eten even volgen zelfs. Ik zat op mijn hurken en hij kwam naar me toe. Ik mocht hem 2x heel vluchtig en licht aaien, en toen ging hij verder. Vandaag is hij zelfs 2x op bezoek geweest. Wie weet wordt hij gewoon nog weer tam, ik hoop het wel.

-> Yoda met zijn knuffel, Mr. Big.
Als dat lukt gaat hij samen met zijn broer naar tante Dokkie, om hem een lot als zwerfkat/boerderijkat in het asiel te besparen. Hij zou tegen de muren opvliegen en er een vreselijk trauma aan overhouden. Langzaam temmen en weer vertrouwd maken is feitelijk zijn enige kans. Zijn broer heeft in januari een afspraak bij tante Dok staan om een je-weet-wel kater te worden. Dat is wel even een beslissing, maar al dat ongebreideld nieuwe katjes op de wereld zetten is ook niks. Hij is nu helemaal officieel van ons. Zijn moeder bleek zijn vader te zijn, zijn nieuwe eigenaar wou niet toegeven dat hij van hem was en de eigenaren van zijn moeder wilden hem wel kwijt. En Drop willen ze ook wel kwijt trouwens, al noemen zij hem Bob. Dus als die tam is wordt die ook officieel van ons. Yoda is jarig op 10 mei, en dus wat ouder dan wij gedacht hadden. In ieder geval is hij gezond en woont hij met veel plezier bij ons.

Verder zijn we al naar de eerste kerstmarkt van dit jaar geweest, hoewel dit najaarsmarkt heette. We konden hem haast niet vinden; hij was niet in het centrum zoals aangekondigd en de bordjes waren niet verlicht. Het was best een aardig marktje, met de gewone rommeltjes en wat eten en zo. Maar heel compleet was het niet helaas. Of niet helaas, ik ruik kansen!

En we hebben nog gewandeld in het bos, tussen de paddestoelen. Die zijn laat dit jaar en dat vinden wij geen ramp. Dan zie je nog eens een heleboel gele trilzwam op 1 tak, of een boomstronk vol judasoor. Dat is eetbaar, maar of het er nou zo smakelijk uitziet. In ieder geval hebben wij het laten zitten. Het was gewoon al fijn om door het bos te banjeren, en door de heel natte plekken in de paden te soppen zonder al te veel anderen tegen te komen. En zonder regen op ons hoofd. Al is de nieuwe hippe paraplu er al, ik gebruik hem toch liever niet.