Logeerkamer

Wij hebben niet echt veel sociale contacten. Vrienden en kennissen, mensen van de sportclub, familie, buren, het komt hier allemaal niet veel over de vloer. Als ik terugdenk aan het gezin waar ik in opgegroeid ben was dat wel wat anders. Nou was dat leven ook heel anders, er waren natuurlijk geen collega's en vaste werktijden. Er kwamen leveranciers en handelspartners aan de deur, en altijd overdag.

Maar we hadden natuurlijk overal en altijd de kerk. Niet alleen op zondag, ook de bijeenkomsten, de dingen van school, het zangkoor, de muziekles, de schoolbijeenkomsten. Eigenlijk zat op alles het stempel Christelijk en was er een vast patroon in buiten de deur zijn, rond het kerkelijk jaar.

Daarnaast was er een grote familie van beide kanten, met veel ooms, tantes, grootouders, neefjes, nichtjes en verdere familie die allemaal vlakbij woonde. We moesten wel twee keer per jaar helemaal naar Friesland, maar terugkijkend was dat natuurlijk ook maar 50 kilometer van huis. Dat alles veranderde toen ik zelf groter werd, en de familie verder weg ging wonen. En ik ging natuurlijk via omwegen 'helemaal naar Groningen'.

Sinds we in dit huis wonen, eind 2005 heb ik voor het eerst in mijn leven een echte logeerkamer. Nou, eigenlijk niet helemaal echt voor het eerst, maar mijn vorige had een opklapbed en later een halfhoogslaper. Het was altijd toch een beetje behelpen voor bezoek, en bezoek wat de studentenleeftijd voorbij was sliep er eigenlijk niet. Toen ik zelf student was sliep ik ook overal zonder problemen. Ik ben zelfs wel eens wakker geworden op een houten vloer naast een onbeschermd trapgat. Ik had ook vaak mijn eigen prima slaapzak mee, dus een dak en muren waren al snel goed genoeg.

De laatste paar weekenden is onze logeerkamer goed ontdekt, door mensen die net als ik nu wel wat luxe kunnen waarderen. Ik slaap ook graag op een goede matras, liefst wel wat warmer dan het nulpunt, met een nachtlampje en een douche vlakbij. Ik reserveer tegenwoordig hotelkamers en tenten doen me huiveren. Dus zo gek is het niet dat mensen willen blijven slapen.

Maar voorlopig hoop ik weer dat onze logeerkamer even leeg blijft. Je wordt zo gemakkelijk gastvrouw in je eigen huis, met een goed ontbijt en een glaasje wijn 's avonds. Niks mis mee, maar volgend weekend wil ik wel weer eens vrij zijn. En misschien koffie op mijn bed? Zoals ik langzamerhand gewend ben. Of is het verwend?